Istnieje kilka czynników mających wpływ na wnikanie wody w konstrukcję muru budynku m.in. takich jak rodzaj materiału z którego został wzniesiony, rodzaj i typ gruntu czy poziom wód gruntowych.
Ściany fundamentowe w starych domach, obiektach zabytkowych były wykonywane najczęściej z kamienia i cegły. Spoiwo stanowiły glina, wapno czy gips. W późniejszym czasie zaczęto wykorzystywać cement.
Cechą tych materiałów jest porowata struktura która łącznie z wilgocią wpływa destrukcyjnie na mury. Wilgoć jest również przyczyną rozsadzania fragmentów murów wykonanych z cegły poprzez zanieczyszczenia marglem, który w połączeniu z wodą pęcznieje prowadząc do destrukcji.
Większość starych obiektów zabytkowych ma nieskuteczną izolację poziomą i pionową lub jej całkowity brak co bezpośrednio oddziałuje na stan techniczny elewacji i ścian wewnętrznych każdej budowli.
Często można zaobserwować wyraźną linię zawilgocenia na elewacjach budynków, która jest głównie wynikiem podciągania kapilarnego z podłoża.
Wiele odspojeń, wykwitów, spękań a nawet uszkodzeń całych połaci tynku dostrzegalne jest z reguły w największym stopniu w przyziemiu starego budynku. Tendencja do stosowania nieprzepuszczalnych okładzin, tynków i powłok malarskich oraz zabetonowywania i brukowania ciągów komunikacyjnych w obrębie obiektu, a tym samym brak przepuszczalnego podłoża i umożliwienia odparowania wody dodatkowo wzmaga ten problem.
Długotrwałe oddziaływanie wilgoci na mury starego domu powoduje rozwój grzybów i porostów co również przyczynia się do stopniowej destrukcji zewnętrznej warstwy elewacji.
Planując renowację obiektu zabytkowego należy wszelkie działania rozpocząć od pomiaru zawilgocenia oraz stopnia i rodzaju zasolenia murów. Pozwala to jednoznacznie stwierdzić czy izolacja pozioma funkcjonuje prawidłowo, o ile w ogóle istnieje oraz czy doszło do zasolenia murów.
Izolacja fundamentów w starym domu, obiekcie zabytkowym
W przypadku występowania podciągania kapilarnego można temu skutecznie zaradzić przez odtworzenie izolacji poziomej za pomocą iniekcji niskociśnieniowej przy zastosowaniu mikroemulsji silikonowej preparatem Microsilex Restauro (dostępnym w formie koncentratu).
Do odtwarzania izolacji poziomej najczęściej stosowana jest metoda niskociśnieniowej iniekcji mikroemulsji silikonowej że względu na jej wysoką skuteczność nawet w murach o zawilgoceniu do 95%, co potwierdza odpowiedni certyfikat WTA.
Wykonanie pomiarów zawilgocenia i zasolenia murów jest również niezbędne do ustalenia stopnia rozcieńczenia koncentratu oraz ustalenia zużycia i kosztów preparatu do iniekcji.
Przed wykonaniem iniekcji mury trzeba zabezpieczyć przed wyciekiem preparatu opaską z zaprawy mineralnej o właściwościach hydroizolacyjnych Kombi Hydro Stop, a ewentualne pustki i szczeliny występujące w przekroju muru wypełnić się mikrozaprawą Mineralit Restauro MWSK.
Uzupełnieniem izolacji poziomej jest wykonanie izolacji pionowej ścian fundamentowych. Dodatkowo z reguły wykonuje się drenaż opaskowy wokół budynku z paroprzepuszczalną warstwą piasku i żwiru.
Stosując takie rozwiązanie zabezpieczenia fundamentów, umożliwiamy osuszanie zawilgoconych murów i skutecznie chronimy budowlę przed działaniem wody. Najczęściej po wykonaniu izolacji poziomej i/lub pionowej pozostaje skuć zawilgocone tynki i użyć odpowiednich renowacyjnych zapraw mineralnych (Mineralit Restauro TB, TW, TU) absorbujących szkodliwe sole zawarte w murach.
Oczywiście do każdego obiektu należy podejść indywidualnie, określić i wyeliminować główną przyczynę występowania uszkodzeń, czyli wilgoć. Bez tego najlepszy tynk mineralny (Mineralit Restauro W8 i W12), zaprawa szpachlowa (Kombi Finisz G5, G8, G12), grunt (Calsilit GF, Novalit GF), czy farba ( Historica FKW, FWW, FKZ) w dalszej perspektywie nie spełni oczekiwań. Standardowo do wykonania hydroizolacji fundamentów stosuje się produkty bitumiczne.
Alternatywą jest propozycja firmy Farby KABE, która obejmuje zastosowanie w całym przekroju układu warstw mineralnych o właściwościach wodoszczelnych (Mineralit Izotynk) i hydroizolacyjnych (Kombi Hydro Stop) z zachowaniem wysokiej paroprzepuszczalności. Mineralna zaprawa tynkarska Mineralit Izotynk dzięki swojej unikalnej recepturze może tworzyć izolację wodoszczelną typu lekkiego, średniego lub ciężkiego w zależności od grubości i ilości nałożonych warstw. Natomiast Kombi Hydro Stop jest cienkowarstwową zaprawą szpachlową która również może być stosowana warstwami (w tym również wzmocniona siatką włókien szklanych), tworząc izolację typu lekkiego, średniego lub ciężkiego.
Zagrożenia związane z kancerogennym działaniem wilgoci w początkowej fazie są niewidoczne. Gdy już zaczynają pojawiać się pierwsze symptomy, to idealny moment na zapobieganie dalszej destrukcji, opracowanie programu naprawczego i wdrożenie go w życie. Skutki braku izolacji oraz dłuższe zwlekanie z naprawą, wiążą się nieuchronnie z wysokimi nakładami finansowymi na renowację obiektu. Niejednokrotnie zaniechanie zdecydowanych działań odpowiednio wcześnie oraz usuwanie tylko skutków a nie przyczyn problemów, prowadzi do zachowania mniejszej części substancji budynku zabytkowego z niepowetowaną szkodą dla przyszłych pokoleń.